Eylül

June 6, 2021 // croogy

Bostancı metrosunda doğru yolu gösteren işaret

Tenha olmayan Kadıköy caddelerindeki yağmur,

Umumi bir yalnızlık, kalbime baktıkça hatırladığım.

Ve tabii, telaşla karıştırdığım çantamda bulduğum iki küçük mektup.

 

Atmosferin engelleyemediği fotonların çarptığı yüzün;

Beyazın en güzel tonu bu.

Nergis çiçeklerinin pek de sulanmadığı bir ülkede,

                                 iki çimen tanesi,

Nasıl da ilişiveriyor kirpiklerinin altına.

Ve bir rock şarkısının en can alıcı solosu,

Dudaklarından gırtlağına kadar.

Bakıp da gözlerine;

Cehennem muhtarının gözlerinde bile göremeyeceğin bir edayla

"Yanlış adamı seçtin!"

                                         demek.

Tanrım, mahşer gününde çiçekler de mi yok olacak?

Nergisleri alma bu dünyadan, beyaz olanları sakla.

Bana inat dokunma onlara.

Evden bir sinir çıkıp, yıllardır aradığım plağı 

Ve yanı başımdaki denizi bulduğum an.

Aşkın bulunduğu tarihten iki bin yıl sonra

Hatırladığım tını ve koku.

Burnuma yumruk yediğim o sessiz gece

Ve göz kapakçıkların.

Aklımı terk eden her bir anı için bir bira!

Şerefine vurduğum duvarlardaki cam 

kırıkları.

Çıplak ayaklarına batar diye korktuğum

Yalnızlıktan içen adamların kırıkları.

Sahil dedik ya işte bir perşembe akşamı.

Akşam bile olmamışken üstelik.

Leş gibi bir hava, ne güneş ne bulut.

Ölüm mantıksızlığında kurduğum cümleler.

Ve yine ölümsüz yüreğimde kekelediğim kelimeler.

"Yanlış adamı seçtin"

Anladığın gibi her cümlem.

Yanlış anladığın her bir haykırışım için bir bira daha!

Ve tam da ağzımın içinden hissediyorsam nefesini,

Kıramadığım kalbini elime aldığımda.

Ve yine keskin bir edayla.